https://honarcredit.ir/qui-553403925272448
سال گذشته در چنين روزي موسيقي ترکمن به سوگ نشست. در کوران روزهاي کرونايي، در آن دوره که بسياري از مردم ايران و جهان از اين ويروس در امان نماندند، هنرمندان موسيقي نواحي بسياري را از دست داديم که دردي طريک يکي از همان‌ها بود.
ایسنا، یازدهم مهرماه ۱۴۰۰، محمد اسمعیل‌زاده ـ معروف به خلیفا دردی طریک ـ هنرمند پیشکسوت موسیقی نواحی و از بخشی دوتارنوازان برجسته ترکمن بر اثر ابتلاء به ویروس کرونا جان خود را از دست داد.
برخی از او با عنوان «شجریان موسیقی ترکمن» یاد کرده‌اند. نامش با دوتار گره خورده بود. کمتر کسی است که به دوتار و باخشی‌های ترکمن علاقه داشته باشد اما نام دردی طریک را نشنیده باشد. او در سال ۹۸ از سوی دبیرخانه شورای ارزشیابی هنرمندان، شاعران و نویسندگان کشور، نشان درجه یک هنری را دریافت کرد.
دردی طریک اگر الان زنده بود ۶۷ سال داشت. او در روستایی در سه کیلومتری غرب آق قلا به نام آق قبر به دنیا آمد.
۱۰ ـ ۱۲ سال بیشتر نداشت که به دور از چشم بزرگ‌ترها، دوتار پدر که در گوشه اتاق آویزان بود را برمی‌داشت و با دستان کودکانه‌اش بر تارهای آن می‌نواخت. و با توجه به استعداد والا و علاقه فراوانی که داشت دیری نپایید که خود استادی چیره‌دست در خوانندگی شد.
علی مغازه ای، پژوهشگر موسقی در وصف دردی طریک ـ نوازنده فقید دوتار و خواننده ـ به ایسنا چنین بیان کرده است: معتقدم دردی طریک آینه‌دار فرهنگ، آداب و سنن ترکمنی در جهان محسوب می‌شد. با از بین رفتن هم‌نسلی‌های او، حافظه بخشی‌گری ما نیز در حال از بین رفتن است.
«دردی طریک در نبود حالیپاهای قدیم (خلیفه) جایگاه رفیعی در موسیقی ترکمن داشت. او در نبود حالیپاهای قدیم واقعا جزو معدود افرادی بود که به شکل سنتی و قدیمی خنیاگری یا باغشی‌گری ترکمن، تمام اشعار «مختوم قلی فراغی» و سایر حماسه‌سرایان ترکمن را در سینه داشت.»
مرحوم دردی طریک حافظه بسیار خوبی داشت؛ اگرچه که اواخر عمرش به لحاظ جسمی بسیار ضعیف شده بود اما او امید ایرانی‌ها برای حفظ برخی از زوایای روبه افول از رپرتوار موسیقی ترکمانان ایران بود.